Rzęsistkowica jest chorobą zakaźną wywołaną przez pierwotniaka z grupy wiciowców. Rzęsistek pochwowy (Trichomonas vaginalis). jest bakterią, którą można nabyć drogą płciową. Zazwyczaj pasożyt ten zlokalizowany jest w narządach płciowych i moczowych człowieka, głównie w pochwie u kobiet i pod napletkiem u mężczyzn. W niektórych przypadkach bakteria umiejscawia się w początkowej części cewki moczowej u obu przedstawicieli płci. Według lekarzy, częściej choroba dotyka kobiet, niż mężczyzn. Jednak są to tylko statystyki i ryzyko choroby jest takie samo u mężczyzn.
Rzęsistek zakaża błonę śluzową pochwy oraz cewkę moczową u kobiet i gruczoł krokowy u mężczyzn. Okres wylęgania, czyli rozwoju pasożyta od momentu zakażenia trwa kilka dni i bardzo rzadko jest w tym czasie rozpoznawalny. U mężczyzn dochodzi do zakażenia wyłącznie przez kontakt płciowy, a u kobiet ponadto w drodze pośredniej, przez używanie wspólnych ręczników, gąbek i innych środków higienicznych. Zakażenie pośrednie, którego ofiarą mogą padać również noworodki, jest szczególnie aktualne w środowisku o złym standardzie higieny, zwłaszcza w krajach afrykańskich i rozwijających się.
Choroba ta spotykana jest najczęściej u kobiet między 20 a 40 rokiem życia, a także u mężczyzn w podobnym zakresie wiekowym. Najbardziej rozpoznawalne objawy występujące u człowieka to:
- intensywne zapalenie pochwy i obfite pieniste upławy,
- pieczenie sromu,
- pojawienie się nadżerek w okolicach pochwy i w obrębie skóry,
- zapalenie cewki moczowej,
- bakteryjne zapalenia śluzówek części płciowych,
- zapalenie dolnych dróg moczowych,
- proces zapalny żołędzi.
Diagnostyka i metody leczenia
Rozpoznanie choroby nie należy do najłatwiejszych, ponieważ wymagane są do niej specjalne procedury. Zazwyczaj sprowadzają się one do przyżyciowej obserwacji rzęsistka. Analiza polega na umieszczeniu kropli wydzieli z pochwy w stanie zapalnym lub cewki moczowej na szkiełku laboratoryjnym. Następnie, wydzielina ta jest rozcieńczana sola fizjologiczną i cały czas obserwowana. Największą uwagę powinna zwrócić zaciemniona plama. Rzęsistki obdarzone są czynnymi ruchami, związku z czym materiałem do badania może być również osad z odwirowanego moczu oraz uzyskana poprzez masaż wydzielina gruczołu krokowego. Wynik badań jest gotowy do odczytania po upływie 48 godzin. Rzęsistkowice pochwy ustala się na podstawie wykrycia pierwotniaka w wydzielinie zapalnej. Nierzadko eliminuje się ja z dwóch innych chorób jak rzeżączka czy zapalenie śluzówek. To, czy doszło do zakażenia stwierdza wynik badania bakterio-skopowego oraz posiewu wydzieliny.
Jeżeli wynik badania okaże się pozytywny, od razu po otrzymaniu rozpoznania powinno się przyjąć terapię antybiotykową. Najpopularniejszym lekiem stosowanym w leczeniu w ostatnim czasie jest imidazol. Preparat podaje się około dwóch razy na dobę doustnie lub raz dziennie dopochwowo. Lek stosuje się okres do 10 dni. Zazwyczaj wyleczalność stano 95 % chorych. W przypadku niepowodzenia, środek jest ponownie przypisany, ale z pewnymi ograniczeniami. Drugi cykl, w przypadku kobiet może być powtórzony tylko i wyłącznie po następnym okresie menstruacyjnym. Aby leczenie miało sens, kobiety powinny przeprowadzić badania u swoich partnerów.
Najważniejsze to od razu się badać jak coś jest nie tak. Zwłaszcza w przypadku kiedy prowadzi się aktywne życie seksualne. W wielu przypadkach to po prostu wskazuje na wiele spraw, które potem się rozwijają, a zaczynają od zwykłego swędzenia czy zaczerwienienia.
Każda zmiana w okolicach intymnych a już zwłaszcza w granicach pochwy powinna od razu zostać pokazana lekarzowi. I to nie jakiemuś znachorowi pierwszego kontaktu, ale po prostu specjaliście, który zna się na chorobach wenerycznych i dermatologicznych.