Stwardnienie rozsiane to choroba neurologiczna, której przyczyną jest nieprawidłowe przekazywanie impulsów nerwowych. Choroba ta często doprowadza do inwalidztwa, a chory nawet we wczesnym stadium choroby nie może wykonywać większości prac ze względu na sporadyczne tak zwane „rzuty” choroby. Objawiają się one niedowładami, znieczulicą, czy wzmożone napięcie mięśni.
Objawy choroby
Początkowym objawem Sclerosis Multiplex może być uczucie ciągłego zmęczenia niezależnego od wysiłku fizycznego. Dochodzi do niedowładów kończyn, zaburzeń widzenia, czucia i równowagi. Chory ma wrażenie, jakby nie panował nad swoim ciałem, sprawia mu to uczucie dużego dyskomfortu. Są fazy, podczas których czuje się całkiem dobrze, a w czasie rzutu chory jest niemal przykuty do łóżka i zdany na innych.
Leczenie farmakologiczne. Pierwszym krokiem na drodze diagnozy, czy rzeczywiście mamy do czynienia z SM, jest poradni neurologiczna. Specjalista neurolog oceni, jak poważne są zaburzenia, wykona tomografię komputerowa i oceni rozległość choroby.
Leczenie farmakologiczne i rehabilitacja
W przypadku stwardnienia rozsianego stosuje się leki steroidowe mające za zadanie niwelować stany zapalne oraz ograniczają przebieg choroby w przyszłości, minimalizują skutki kolejnych rzutów, dzięki czemu pacjent z SM może żyć w miarę normalnie. Stosuje się też rehabilitację w celu rozluźnienia wzmożonego napięcia mięśni oraz zaburzenia zwieraczy, by zwiększyć komfort chorego. Bardzo ważne w przypadku stwardnienia rozsianego jest stosowanie odpowiedniej diety. O ile w przypadku wielu innych schorzeń zaleca się dużo ruchu na świeżym powietrzu, tak w przypadku tej choroby pacjent powinien robić wszystko, by się nie przemęczać i zanadto nie stresować, ponieważ może to być przyczyną kolejnych rzutów, a każdy kolejny zmniejsza sprawność fizyczną chorego.
Życie z SM
Osoby chorujące na SM muszą pogodzić się ze swoją diagnozą i w miarę możliwości prowadzić normalne, ustabilizowane i spokojne życie. Nie bez znaczenia jest tutaj wsparcie bliskich i ich pomoc, a także rehabilitacja, leczenie farmakologiczne i zdrowa dieta. Należy nie przemęczać się, a jednocześnie – niedługie, spokojne spacery na świeżym powietrzu jeszcze nikomu nie zaszkodziły i mogą poprawić samopoczucie chorego, należy więc w miarę fizycznych możliwości uprawiać je tak często jak to możliwe, oczywiście w okresach względnego dobrego samopoczucia. Zaleca się też pozostawanie pod opieką neurologa i systematyczne kontrole lekarskie w celu kontrolowania postępów choroby.